دیجیتال در خدمت غیر دیجیتال: آیا استفاده از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی رویکردی قابل ستایش است؟
استفاده از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی، یکی از موضوعاتی است دارای موافقان و مخالفان بسیاری است و هر دو گروه، دلایلی به نسبت منطقی و قابل قبول در جهت تایید و یا رد مفید بودن این اتفاق در بازی‌های رومیزی دارند. این بحث‌ها طی سال‌های اخیر و با افزایش به کار گیری ابزار دیجیتالی نظیر وبسایت‌ها و نرم افزارها در بازی‌های رومیزی، بیش از پیش اهمیت یافته‌اند، زیرا که مخالفان و موافقان آن، اکنون با بهره گیری از داده‌های بیشتری در مورد این مقوله اظهار نظر می‌کنند.
استفاده از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی، یکی از موضوعاتی است دارای موافقان و مخالفان بسیاری است و هر دو گروه، دلایلی به نسبت منطقی و قابل قبول در جهت تایید و یا رد مفید بودن این اتفاق در بازی‌های رومیزی دارند. این بحث‌ها طی سال‌های اخیر و با افزایش به کار گیری ابزار دیجیتالی نظیر وبسایت‌ها و نرم افزارها در بازی‌های رومیزی، بیش از پیش اهمیت یافته‌اند، زیرا که مخالفان و موافقان آن، اکنون با بهره گیری از داده‌های بیشتری در مورد این مقوله اظهار نظر می‌کنند.
اینکه دیدگاه کدام گروه درست است، موضوعی است که شاید هرگز پاسخ جامعی نداشته باشد، اما در حال حاضر می‌توان گفت که این پاسخ برای هر مخاطبی متفاوت است. در این مطلب قصد دارم تا به بررسی چند مورد از مشکلات و نقاط قوت بهره گیری از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی بپردازم تا با یکدیگر ببینیم آیا مسیری که امروزه طراحان بازی رومیزی با تکیه برای المان‌های دیجیتالی در پیش گرفته‌اند قابل تحسین است و یا غیر قابل قبول.
وجود المان‌های دیجیتالی، حس و حال یک بازی رومیزی خالص را از بازی می‌گیرد
یکی از جنبه‌های مهم بازی‌های رومیزی، آن است که ما معمولا در آن‌ها از حواس بیشتری برای تجربه‌ی بازی بهره می‌گیریم. لمس کردن مهره‌ها و حرکت دادن آن‌ها در کنار حس در دست داشتن و بر زدن کارت‌های بازی و ورق زدن دفترچه‌ی راهنما حس و حالی منحصر به فرد به بازیکن می‌دهد. همینطور بسیاری از افراد دوست دارند در تمام مدتی که به تجربه‌ی بازی‌های رومیزی مشغولند، تمامی وسایل دیجیتالی اعم از موبایل و تبلت و لپ تاپ را از خود دور نگاه دارند.
هرچند که وجود المان‌های دیجیتالی در بازی قطعا به منزله‌ی از بین بردن حس بازی رومیزی نیست و در اکثر اوقات وجود آن‌ها لطمه‌ای به گیم‌پلی بازی نمی‌زند، اما در هر صورت نمی‌توان از این نکته که تجربه‌ی یک بازی، به افراد مختلف حس و حالی متفاوت را ارائه می‌دهد و افراد بسیاری حس و حال خوبی از وجود ابزارهای دیجیتالی بر روی میز بای خود نمی‌گیرند به راحتی گذشت.
مدت پشتیبانی از نرم افزارها و وبسایت‌ها مشخص نیست
تصور کنید چند ده سال دیگر طی یک اسباب کشی، بازی قدیمی‌ای را در یک جعبه پیدا می‌کنید و سریعا تمام خاطرات آن بازی برای شما زنده شده و شروع به خواندن دفترچه می‌کنید تا دوباره آن را بازی کنید. اما اگر این بازی نیاز به نرم افزار داشته باشد چطور؟ آیا شرکت سازنده‌ی بازی همچنان وجود دارد؟ و اگر وجود دارد آیا همچنان از آن نرم افزار پشتیبانی می‌کند؟
یکی از دغدغه‌هایی که می‌تواند شما را از خریدن چنین عنوانی باز دارد، آن است که اگر شرکت تولید کننده به طور ناگهانی ورشکسته شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟ یا اگر پس از چند سال تصمیم بگیرد که با توجه به کاهش فروش آن عنوان پشتیبانی نرم افزارش را نیز متوقف کند و یا حتی نسخه‌ی جدیدی از بازی بدهد و برای فروش بیشتر آن دست به حذف نرم افزار نسخه‌ی قدیمی کند، آن موقع چه بر سر عنوان بازی‌ای که در قفسه‌ی شما جا خوش کرده و شاید هنوز فرصت مناسبی برای بازی کردن آن نیافته‌اید می‌افتد؟
همچنین مشکلات فنی نرم افزارها را نیز در نظر بگیرید. به عنوان مثال پس از چندین بار تغییر دادن برنامه، توانسته‌اید برای بازی کردن با دوستانتان دور هم جمع شوید، و ناگهان با ارور از سمت نرم افزار یا وبسایت مربوطه رو به رو می‌شوید، حتی تصورش هم اعصاب خرد کن است، این طور نیست؟
وجود المان‌های دیجیتال، دست طراحان را برای خلق بازی‌هایی متفاوت‌تر باز می‌کند
خوشبختانه ابزار دیجیتال نه تنها تماما برای صنعت بازی‌های رومیزی ایراد آفرین نبوده‌اند، بلکه موجب طراحی و تولید عناوین بسیار مهمی نیز شدند. به خصوص در میان بازی‌های داستان محور و ماجراجویی، استفاده از این ابزار تحول بزرگی را ایجاد نموده که اثر آن را در بسیاری از بازی‌های جدید می‌توان دید.
به عنوان مثال بازی عمارت‌های دیوانگی (Mansions of Madness)، از یک نرم افزار بهره می‌برد که علاوه بر پخش موسیقی دلهره آور و نشان دادن دشمنان بازی، به بازیکنان کمک می‌کند که بدون اسپویل شدن تمام نقشه‌ی بازی از ابتدا، بازی را آغاز کنند. همینطور روایت‌های داستانی نیز از طریق همین نرم افزار نمایش داده می‌شود. به جرات می‌توان گفت اگر در این بازی از ابزار دیجیتال بهره برده نمی‌شد، بازی هرگز روند بازی‌ای تا این حد جذاب نمی‌توانست داشته باشد.
بهبود گیم‌پلی در کنار کاهش هزینه‌ها
فرض کنید که یک بازی مانند دیتکتیو (Detective: A Modern Crime Board Game)، قرار بود تا به جای آنکه از وبسایت برای نمایش دادن پرونده‌ها، بازجویی‌ها و آثار انگشت و دی ان ای استفاده کند، کاغذ‌ها و پرونده‌های فیزیکی در جعبه قرار می‌داد. هرچند که ورق زدن آن‌ها می‌توانست شدیدا لذت بخش باشد، اما مقدار آن‌ها و هزینه‌ی تولیدشان آنقدر زیاد می‌شد که عملا تهیه‌ی بازی در توان عمده‌ی مخاطبین نبود.
یا در بازی کرانیکلز آو کرایم (Chronicles of Crime)، یک نرم افزار خاص وجود دارد که نه تنها روایت داستانی در آن صورت می‌گیرد، بلکه می‌توانید صحنه‌ی جرم و بسیاری از مکان‌های دیگر را در آن به صورت سه بعدی (در صورت استفاده از عینک مخصوص آن) ببینید و این موضوع بدون استفاده از تکنولوژی هرگز میسر نمی‌شد.
نتیجه گیری
با یک تقریب کلی می‌توان گفت که ایده‌های جدید و تغییرات همیشه مشکلات و فایده‌های خاص خود را به همراه دارند و بازی‌های رومیزی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بدون شک استفاده از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی پدیده‌ای نسبتا جدید است که شاید به ذائقه‌ی همه‌ی مخاطبان خوش نیاید، اما از سوی دیگر باعث شده تا بسیاری از ناممکن‌ها در این زمینه، ممکن شود و بسیاری این رویکرد را برای طراحی بازی‌های رومیزی بپسندند.
در هر صورت، این پدیده مشکلی برای هیچ کدام از گروه‌های طرفدار یا مخالف استفاده از ابزارهای دیجیتالی در بازی‌های رومیزی ایجاد نمی‌کند و بازی‌بازان می‌توانند آزادانه و طبق سلیقه‌ی خود بازی‌های جدید انتخاب کنند و از این بازی‌ها لذت ببرند.
استفاده از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی، یکی از موضوعاتی است دارای موافقان و مخالفان بسیاری است و هر دو گروه، دلایلی به نسبت منطقی و قابل قبول در جهت تایید و یا رد مفید بودن این اتفاق در بازی‌های رومیزی دارند. این بحث‌ها طی سال‌های اخیر و با افزایش به کار گیری ابزار دیجیتالی نظیر وبسایت‌ها و نرم افزارها در بازی‌های رومیزی، بیش از پیش اهمیت یافته‌اند، زیرا که مخالفان و موافقان آن، اکنون با بهره گیری از داده‌های بیشتری در مورد این مقوله اظهار نظر می‌کنند.
استفاده از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی، یکی از موضوعاتی است دارای موافقان و مخالفان بسیاری است و هر دو گروه، دلایلی به نسبت منطقی و قابل قبول در جهت تایید و یا رد مفید بودن این اتفاق در بازی‌های رومیزی دارند. این بحث‌ها طی سال‌های اخیر و با افزایش به کار گیری ابزار دیجیتالی نظیر وبسایت‌ها و نرم افزارها در بازی‌های رومیزی، بیش از پیش اهمیت یافته‌اند، زیرا که مخالفان و موافقان آن، اکنون با بهره گیری از داده‌های بیشتری در مورد این مقوله اظهار نظر می‌کنند.
اینکه دیدگاه کدام گروه درست است، موضوعی است که شاید هرگز پاسخ جامعی نداشته باشد، اما در حال حاضر می‌توان گفت که این پاسخ برای هر مخاطبی متفاوت است. در این مطلب قصد دارم تا به بررسی چند مورد از مشکلات و نقاط قوت بهره گیری از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی بپردازم تا با یکدیگر ببینیم آیا مسیری که امروزه طراحان بازی رومیزی با تکیه برای المان‌های دیجیتالی در پیش گرفته‌اند قابل تحسین است و یا غیر قابل قبول.
وجود المان‌های دیجیتالی، حس و حال یک بازی رومیزی خالص را از بازی می‌گیرد
یکی از جنبه‌های مهم بازی‌های رومیزی، آن است که ما معمولا در آن‌ها از حواس بیشتری برای تجربه‌ی بازی بهره می‌گیریم. لمس کردن مهره‌ها و حرکت دادن آن‌ها در کنار حس در دست داشتن و بر زدن کارت‌های بازی و ورق زدن دفترچه‌ی راهنما حس و حالی منحصر به فرد به بازیکن می‌دهد. همینطور بسیاری از افراد دوست دارند در تمام مدتی که به تجربه‌ی بازی‌های رومیزی مشغولند، تمامی وسایل دیجیتالی اعم از موبایل و تبلت و لپ تاپ را از خود دور نگاه دارند.
هرچند که وجود المان‌های دیجیتالی در بازی قطعا به منزله‌ی از بین بردن حس بازی رومیزی نیست و در اکثر اوقات وجود آن‌ها لطمه‌ای به گیم‌پلی بازی نمی‌زند، اما در هر صورت نمی‌توان از این نکته که تجربه‌ی یک بازی، به افراد مختلف حس و حالی متفاوت را ارائه می‌دهد و افراد بسیاری حس و حال خوبی از وجود ابزارهای دیجیتالی بر روی میز بای خود نمی‌گیرند به راحتی گذشت.
مدت پشتیبانی از نرم افزارها و وبسایت‌ها مشخص نیست
تصور کنید چند ده سال دیگر طی یک اسباب کشی، بازی قدیمی‌ای را در یک جعبه پیدا می‌کنید و سریعا تمام خاطرات آن بازی برای شما زنده شده و شروع به خواندن دفترچه می‌کنید تا دوباره آن را بازی کنید. اما اگر این بازی نیاز به نرم افزار داشته باشد چطور؟ آیا شرکت سازنده‌ی بازی همچنان وجود دارد؟ و اگر وجود دارد آیا همچنان از آن نرم افزار پشتیبانی می‌کند؟
یکی از دغدغه‌هایی که می‌تواند شما را از خریدن چنین عنوانی باز دارد، آن است که اگر شرکت تولید کننده به طور ناگهانی ورشکسته شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟ یا اگر پس از چند سال تصمیم بگیرد که با توجه به کاهش فروش آن عنوان پشتیبانی نرم افزارش را نیز متوقف کند و یا حتی نسخه‌ی جدیدی از بازی بدهد و برای فروش بیشتر آن دست به حذف نرم افزار نسخه‌ی قدیمی کند، آن موقع چه بر سر عنوان بازی‌ای که در قفسه‌ی شما جا خوش کرده و شاید هنوز فرصت مناسبی برای بازی کردن آن نیافته‌اید می‌افتد؟
همچنین مشکلات فنی نرم افزارها را نیز در نظر بگیرید. به عنوان مثال پس از چندین بار تغییر دادن برنامه، توانسته‌اید برای بازی کردن با دوستانتان دور هم جمع شوید، و ناگهان با ارور از سمت نرم افزار یا وبسایت مربوطه رو به رو می‌شوید، حتی تصورش هم اعصاب خرد کن است، این طور نیست؟
وجود المان‌های دیجیتال، دست طراحان را برای خلق بازی‌هایی متفاوت‌تر باز می‌کند
خوشبختانه ابزار دیجیتال نه تنها تماما برای صنعت بازی‌های رومیزی ایراد آفرین نبوده‌اند، بلکه موجب طراحی و تولید عناوین بسیار مهمی نیز شدند. به خصوص در میان بازی‌های داستان محور و ماجراجویی، استفاده از این ابزار تحول بزرگی را ایجاد نموده که اثر آن را در بسیاری از بازی‌های جدید می‌توان دید.
به عنوان مثال بازی عمارت‌های دیوانگی (Mansions of Madness)، از یک نرم افزار بهره می‌برد که علاوه بر پخش موسیقی دلهره آور و نشان دادن دشمنان بازی، به بازیکنان کمک می‌کند که بدون اسپویل شدن تمام نقشه‌ی بازی از ابتدا، بازی را آغاز کنند. همینطور روایت‌های داستانی نیز از طریق همین نرم افزار نمایش داده می‌شود. به جرات می‌توان گفت اگر در این بازی از ابزار دیجیتال بهره برده نمی‌شد، بازی هرگز روند بازی‌ای تا این حد جذاب نمی‌توانست داشته باشد.
بهبود گیم‌پلی در کنار کاهش هزینه‌ها
فرض کنید که یک بازی مانند دیتکتیو (Detective: A Modern Crime Board Game)، قرار بود تا به جای آنکه از وبسایت برای نمایش دادن پرونده‌ها، بازجویی‌ها و آثار انگشت و دی ان ای استفاده کند، کاغذ‌ها و پرونده‌های فیزیکی در جعبه قرار می‌داد. هرچند که ورق زدن آن‌ها می‌توانست شدیدا لذت بخش باشد، اما مقدار آن‌ها و هزینه‌ی تولیدشان آنقدر زیاد می‌شد که عملا تهیه‌ی بازی در توان عمده‌ی مخاطبین نبود.
یا در بازی کرانیکلز آو کرایم (Chronicles of Crime)، یک نرم افزار خاص وجود دارد که نه تنها روایت داستانی در آن صورت می‌گیرد، بلکه می‌توانید صحنه‌ی جرم و بسیاری از مکان‌های دیگر را در آن به صورت سه بعدی (در صورت استفاده از عینک مخصوص آن) ببینید و این موضوع بدون استفاده از تکنولوژی هرگز میسر نمی‌شد.
نتیجه گیری
با یک تقریب کلی می‌توان گفت که ایده‌های جدید و تغییرات همیشه مشکلات و فایده‌های خاص خود را به همراه دارند و بازی‌های رومیزی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بدون شک استفاده از ابزار دیجیتال در بازی‌های رومیزی پدیده‌ای نسبتا جدید است که شاید به ذائقه‌ی همه‌ی مخاطبان خوش نیاید، اما از سوی دیگر باعث شده تا بسیاری از ناممکن‌ها در این زمینه، ممکن شود و بسیاری این رویکرد را برای طراحی بازی‌های رومیزی بپسندند.
در هر صورت، این پدیده مشکلی برای هیچ کدام از گروه‌های طرفدار یا مخالف استفاده از ابزارهای دیجیتالی در بازی‌های رومیزی ایجاد نمی‌کند و بازی‌بازان می‌توانند آزادانه و طبق سلیقه‌ی خود بازی‌های جدید انتخاب کنند و از این بازی‌ها لذت ببرند.
دیدگاه شما